Złamania kości

Dziedziną medycyny zajmującą się rozpoznaniem, jak również procesem terapeutycznym uszkodzeń ciała spowodowanych urazami jest traumatologia (trauma – z łaciny rana, uraz). Złamanie, inaczej mówiąc całkowita fragmentacja ciągłości struktury kości, pojawia się na skutek przebytego urazu. Urazy wywierają wpływ na organizm ludzki przenosząc energię (termiczną, mechaniczną oraz chemiczną) na tkanki oraz narządy.

Podział sił oddziałujących na kości

W traumatologii narządu ruchu w większości wypadków są to urazy powstałe na skutek działania energii mechanicznej, które podzielić można na urazy niskoenergetyczne, powstałe w wyniku na przykład upadku z wysokości, lub wysokoenergetyczne związane z uprawianiem sportów ekstremalnych, skoków z wysokości czy w wyniku wypadku komunikacyjnego. W większości wypadków złamanie jest konsekwencją zadziałania na kość nadmiernej siły, czyli gdy siła przyłożona do kości przekracza jej możliwości biometryczne. W zależności od kierunku jej działania wyodrębnić można siły rozciągające (dystrakcja), siły ściskające (kompresja) oraz siły ścinające (działające w poprzek osi długiej kości).

Podział złamań kości

Najczęściej do złamań dochodzi u mężczyzn około 20 roku życia oraz u osób starszych po 60 urodzinach. Główną przyczynę stanowią różnego rodzaju upadki itp. Złamania ogólnie podzielić można na podstawowe (otwarte i zamknięte), ze względu na czas (ostre i przewlekłe – zmęczeniowe), ze względu na położenie odłamów (nieprzemieszczone i przemieszczone), ze względu na umiejscowienie kości.

Objawy nieswoiste i powikłania

O przerwaniu ciągłości kości świadczyć mogą objawy nieswoiste, takie jak: ból (w szczególności w trakcie ruchu), krwiak, zanik funkcji kończyny, obrzęk, oraz objawy swoiste: patologiczna ruchomość kości, naruszenie osi kończyny w sytuacji, w której doszło do złamań przemieszczonych.

Nawet prawidłowo zaopatrzony uraz może przyczyniać się do pojawienia różnego rodzaju powikłań pojawiających się w trakcie jego leczenia. Powikłania te podzielić można na wczesne, które zwykle związane są bezpośrednio właśnie z momentem urazu, na które medyk nie ma wpływu, oraz powikłania późne, które pojawiają się już w trakcie podjętego leczenia.

Leczenie załamanych kości

Leczenie złamania kości zwykle polega na wykonaniu zdjęć RTG ewentualnie TK lub MRI. Podstawową metodą leczenia złamań prostych bez przemieszczenia jest unieruchomienie przy użyciu opatrunku gipsowego lub ortezy. Leczenie operacyjne wskazane jest, gdy złamanie jest otwarte, przemieszczone itp. Unieruchomienie powinno trwać do czasu zrostu kostnego. W dalszej perspektywie powinna rozpocząć się rehabilitacja.

Rehabilitacja w klinice ST Medical w Szczecinie

W przypadku konieczności przeprowadzenia rehabilitacji serdecznie zapraszamy na konsultacje u przyjmujących w naszej klinice fizjoterapeutów. Szczegółowe informacje dostępne są na podstronie Rehabilitacja.