Rodzaje zwichnięć rzepki

Rzepka to spłaszczona kość umiejscowiona w przedniej części stawu kolanowego. Razem z kością udową tworzy staw rzepkowo-udowy. Chroni staw kolanowy, a także potęguje działanie mięśnia czworogłowego uda, dzięki temu, na przykład, jego praca może odbywać się pod większym kątem. Rzepka jest w łatwy sposób wyczuwalna, przez co badanie palpacyjne nie stanowi problemu.

Nawykowe zwichnięcie rzepki

Ze względu na swoją budowę rzepka często ulega różnego rodzaju kontuzjom i uszkodzeniom. Jednym z podstawowych zaburzeń stawu udowo-rzepkowego jest tak zwane nawykowe zwichnięcie rzepki. Występuje gdy na skutek zgięcia (przemieszczenie) czy też wyprostu (repozycja) stawu kolanowego dochodzi do przesunięć rzepki, w większości przypadków do boku. Jest to objaw tak zwanej niezborności stawu udowo-rzepkowego i pojawia się bez konkretnego urazu. W wyproście rzepka znajduje się nad kłykciem bocznym kości udowej, a następnie, w trakcie ruchu zgięcia kolana, obniża się i ulega samoistnemu nastawieniu. W sytuacji gdy przemieszczenie jest częściowe, mówimy o podwichnięciu.

Nawrotowe zwichnięcie rzepki

Innym zaburzeniem stawu udowo-rzepkowego jest tak zwane nawrotowe zwichnięcie rzepki. Do czynników sprzyjających jego powstawaniu zalicza się wysokie położenie rzepki, koślawość kończyn, hipoplazję kłykacia kości udowej, osłabienie siły mięśniowej głowy przyśrodkowej mięśnia czworogłowego czy też niepoprawną budowę rzepki prowadzącą do niezborności stawu udowo-rzepkowego. Zwichnięcie sprowadza się do przemieszczenia rzepki na boczną powierzchnię kłykcia bocznego kości udowej. Najczęściej ulega ona samoistnej repozycji.

Przyczyny zwichnięcia rzepki

Zwichnięcie lub podwichnięcie zdiagnozowane niedługo po urodzeniu nosi uznaje się za wrodzone. Czynnikami predysponującymi powstanie tego schorzenia są między innymi: koślawość stawu kolanowego, dysplazja przedziału rzepkowo-udowego, uogólniona wiotkość stawowa, nieprawidłowy balans mięśniowy, niewydolność więzadła rzepkowo-udowego. Zwichnięcie rzepki przeważnie dotyczy ludzi młodych, zdarza się częściej u dziewczynek i kobiet (między 13 a 18 rokiem życia). Od 15% do 75% przypadków stanowią zwichnięcia nawrotowe, które występują po pierwszym incydencie zwichnięcia urazowego. Do większości kontuzji dochodzi podczas uprawiania sportu.

Leczenie zwichnięcia rzepki

Leczenie nieoperacyjne (zachowawcze) w przypadku zwichnięcia nawykowego polega przede wszystkim na wykonywaniu ćwiczeń wzmacniających mięsień czworogłowy oraz rozciągających boczne stabilizatory rzepki. Natomiast zwichnięcia nawrotowe przy symptomach ostrego urazu najczęściej podlegają unieruchomieniu (gips, orteza) ewentualnie leczeniu operacyjnemu.

Leczenie zwichnięcia rzepki w klinice ST Medical w Szczecinie

W przypadku problemów z rzepką serdecznie zapraszamy do wizyty u przyjmujących w naszej klinice ortopedów. Szczegółowe informacje dostępne są na podstronie Ortopedia.