Leczenie ortopedyczne
31 października 2022
Diagnostyka obrazowa w badaniu ortopedycznym – RTG, USG, MRI, TK
14 listopada 2022
W praktyce ortopedycznej, z reguły, do nieoperacyjnego leczenia ran tkanek miękkich oraz złamań kości oraz zwichnięć stawów, unieruchamiania ich, utrzymania uzyskanej korekcji po przeprowadzonych operacjach deformacji narządu ruchu, jak również w celu tłumienia dolegliwości bólowych kończyny wykorzystuje się opatrunki gipsowe.
Rodzaje opatrunków gipsowych
Wyróżnić można trzy typy opatrunków gipsowych – podłużniki gipsowe (longety) będące dobrym rozwiązaniem w leczeniu zachowawczym złamań, które cechują znacznym obrzękiem pourazowym; łuski gipsowe (korytka gipsowe) na ogół stosowane do usztywnienia stawów oraz niektórych złamań; opatrunki gipsowe okrężne wykorzystywane w leczeniu złamań bez wskazań do leczenia operacyjnego, zapewniają najbardziej stabilne unieruchomienie kończyny. Najczęściej stosowany jest i najlepiej do tego celu się nadaje opatrunek gipsowy bazujący na dwuwodnym siarczanie wapnia. Obecnie tego rodzaju opatrunki wykonuje się z materiałów kompozytowych dwóch typów – opasek bawełnianych z gipsem mineralnym, opasek wykonanych z włókna szklanego nasączonych żywicami poliuretanowymi (dostępne w wersji sztywnej lub półelastycznej).
Opaski z włókna szklanego
Z uwagi na zwiększony komfort w użytkowaniu opaski z włókna szklanego stosowane są dużo chętniej. Wykonane z nich opatrunki są odporne na działanie wody, lżejsze, dużo bardziej trwałe, przepuszczają powietrze nie powodując odparzeń skóry, a jednocześnie w krótkim czasie uzyskują ostateczną twardość. Kontrola procesu gojenia złamania kości w przypadku zastosowania opasek z włókien szklanych przesączonych żywicą poliestrową jest w znacznym stopniu ułatwiona z uwagi na fakt, iż nie cieniują one w trakcie wykonywania kontrolnych badań radiologicznych, dzięki czemu lekarz może dokonać oceny postępu zrostu bez konieczności usuwania gipsu.
Zasady zakładania opatrunku gipsowego
W trakcie zakładania opatrunków gipsowych niezwykle istotne jest zachowanie kilku zasad. Po pierwsze – ostateczna korekta zniekształcenia powinna zostać przeprowadzona zanim unieruchomienie zostanie nałożone, po drugie – wnętrze opatrunku gipsowego oraz skórę w obrębie unieruchamianej okolicy należy obłożyć miękką podściółką (w przypadku gipsów mineralnych jest to wata prasowana, zaś w przypadku gipsów żywicznych przed nałożeniem waty na skórę należy nałożyć mankiet z dzianiny), po trzecie – bardzo istotne jest, aby opaski nakładane były bez napięcia oraz zachodziły na siebie bez zaciskających fałdów, po czwarte – palce zaopatrzonej kończyny winne pozostać widoczne, jak też ich ruchomość powinna zostać zachowana (w przypadku pojawienia się bólu, drętwienia oraz zaburzeń ukrwienia w obrębie palców, opatrunek gipsowy należy jak najszybciej rozciąć a brzegi odchylić), po piąte – po każdym zabiegu redresyjnym, ewentualnie po repozycji odłamów kostnych, opatrunek gipsowy powinien zostać rozcięty do samej skóry w celu ograniczenia ryzyka powstania zaburzeń naczyniowo-nerwowych.
Leczenie ortopedyczne w klinice ST Medical w Szczecinie
W przypadku konieczności leczenia ortopedycznego serdecznie zapraszamy na konsultacje do przyjmujących w naszej klinice ortopedów. Szczegółowe informacje dostępne są na podstronie Ortopedia.
