Uszkodzenie ścięgna Achillesa

Uszkodzenie ścięgna Achillesa (łac. tendo Achillis) to, ogólnie mówiąc, przerwanie ciągłości jego włókien. Ścięgno Achillesa (inaczej nazywane ścięgnem mięśnia trójgłowego lub ścięgnem piętowym) zaliczyć można do ścięgien, które szczególnie często ulegają uszkodzeniu.

Przyczyny uszkodzenia ścięgna Achillesa

W większości przypadków do tego typu urazów dochodzi u mężczyzn w wieku około 30–40 lat, w szczególności u tych niesystematycznie uprawiających sport. Główną przyczyną uszkodzeń zamkniętych stanowi uraz pośredni, czyli gwałtowne naciągnięcie ścięgna, przewyższające jego odporność. Naprężenie tego rodzaju może wynikać z urazu bezpośredniego, na przykład mocnego uderzenia nogą w trakcie ćwiczeń. Do rzadziej spotykanych urazów zaliczyć można urazy otwarte, czyli takie, gdy do uszkodzenia dochodzi na skutek rany przechodzącej przez ścięgno. Konkurencje sportowe takie jak badminton, siatkówka czy piłka nożna zaliczyć można do aktywności najbardziej sprzyjających powstawaniu uszkodzeń ścięgna piętowego.

Objawy uszkodzenia ścięgna Achillesa

Zerwanie na ogół powstaje w obwodowej części ścięgna, najczęściej w obszarze od 3 do 6 cm powyżej guza piętowego. Dodatkowo uszkodzenia urazowe tego typu pojawić się mogą na przyczepie, a także na poziomie złącza ścięgnisto-mięśniowego.

Do najbardziej popularnych symptomów uszkodzenia ścięgna Achillesa zaliczyć można bolesność tej części kończyny, obrzęk nasilający się po aktywności fizycznej, uczucie sztywności, osłabioną siłę zginania podeszwowego stopy, wyczuwalny palpacyjnie ubytek w ciągłości ścięgna.

Leczenie uszkodzenia ścięgna Achillesa

Dokonanie wyboru odpowiedniej metody leczenia zwykle zależne jest od wieku, ale również od oczekiwań pacjenta co do czasu leczenia oraz poziomu aktywności po jego zakończeniu. W sytuacji gdy pojawią się wątpliwości diagnostyczne, wówczas wykonuje się badania obrazowe RTG oraz TK, USG, MRI. Leczenie zachowawcze (nieoperacyjne) nie niesie ze sobą żadnych zagrożeń infekcyjnych. W zależności od stopnia uszkodzenia ścięgna aplikowane są środki przeciwbólowe, okłady, niesterydowe maści czy żele przeciwzapalne, wkładki do butów, fizjoterapia itp. W niektórych przypadkach, gdy dojdzie do niewielkiego naderwania ścięgna, konieczne jest zastosowanie gipsu (ortezy) w celu unieruchomienia nogi. W przypadku, gdy leczenie zachowawcze nie przynosi oczekiwanych rezultatów, wówczas wdrażane jest leczenie operacyjne. Zwykle wykorzystuje się je w nagłych przypadkach, gdy ścięgno Achillesa ulegnie całkowitemu uszkodzeniu (zerwaniu). Leczenie operacyjne daje przewidywalny okres powrotu do sprawności kończyny, nie mniej jednak stwarza ryzyko infekcji rany pooperacyjnej. Po przebytej operacji kończyna zostaje unieruchomiona na okres od 6 do 8 tygodni. Kolejne 4 tygodnie to okres intensywnej rehabilitacji, która prowadzi do normalnej aktywności pacjenta.

Leczenie uszkodzenia ścięgna Achillesa w klinice ST Medical w Szczecinie

W przypadku uszkodzenia ścięgna Achillesa serdecznie zapraszamy do konsultacji z naszymi specjalistami ortopedami. Szczegółowe informacje dostępne są na podstronie Ortopedia.