Uszkodzenia nerwów obwodowych

Nerwy jako jedyne ulegają gojeniu oraz regeneracji w oparciu o zwyrodnienia Wallera, a zatem inaczej aniżeli reszta tkanek narządu ruchu gojąca się na bazie krwiaka.

Budowa nerwów

Ogólnie mówiąc, nerw jest strukturą grupującą wypustki nerwowe zwane aksonami, otoczone przez wspólną otoczkę nerwową i odżywiane przez własne naczynia krwionośne. Poza elementami tkanki nerwowej zawiera także elementy tkanki łącznej (endoneurium, perineurium i epineurium). Inaczej rzecz ujmując, budowa nerwu obejmuje: pęczki nerwowe – zgrupowane aksony z osłonkami mielinowymi i komórkami Schwanna; endoneurium, które okala pojedyncze włókna nerwowe; perineurium, które otacza pęczki; epineurium, które tworzy wspólną otoczkę całego nerwu.

Rodzaje uszkodzeń nerwów obwodowych

Układ nerwowy odgrywa szczególną rolę w funkcjonowaniu narządu ruchu. Wszystkie nerwy obwodowe są nerwami mieszanymi, czyli mają w swoim składzie włókna nerwowe ruchowe, czuciowe i autonomiczne. Z tego względu ich uszkodzenie prowadzi do zaburzeń wszystkich elementów układu nerwowego. Uszkodzenie nerwu może mieć miejsce w różnych mechanizmach, które mogą doprowadzić do całkowitego lub częściowego przerwania ciągłości struktur nerwu. Powszechnie akceptowaną klasyfikację urazów włókien nerwowych stanowi podział Seddona. Według niej wśród uszkodzeń nerwów wyróżnia się trzy grupy:

• Neuropraksja (Neuropraxia) – jest efektem drobnego urazu lub też ucisku, podczas którego struktury łącznotkankowe nerwu zostają zachowane. Pojawiający się odcinkowy ubytek osłonki mielinowej lub lokalny obrzęk prowadzi do przerwania transmisji bodźców. Samoistne ustąpienie objawów następuje po kilku godzinach lub tygodniach po zregenerowaniu się osłonki mielinowej i ustąpieniu obrzęku.
• Aksonotmeza (Axonotmesis) – jest efektem cięższego uszkodzenia nerwu charakteryzującym się przerwaniem ciągłości włókien nerwowych z ich otoczkami mielinowymi, jednakże z zachowaniem sieci tkanki łącznej tworzącej strukturę nerwu. Samoistna regeneracja następuje w zależności od zakresu uszkodzeń relatywnie wolno. W rozerwanych pęczkach mogą tworzyć się endoneuralne nerwiaki.
• Neurotomeza (Neurotmesis) – stanowi najcięższy rodzaj uszkodzenia nerwu obwodowego, podczas którego dochodzi do przerwania ciągłości nerwu oraz jego osłonki. Samoistny powrót funkcji nerwu jest de facto niemożliwy. Z tego względu konieczna jest rekonstrukcja operacyjna, często z przeszczepem. W wyniku powstałych blizn dochodzi do zaburzeń ruchomości w okolicy nerwu.

Diagnostyka uszkodzeń nerwów obwodowych

W diagnostyce uszkodzeń nerwów obwodowych wykorzystuje się także badanie kliniczne (badanie siły mięśniowej, badanie czucia) oraz badania elektrofizjologiczne (badania przewodnictwa nerwu, USG, MRI, RTG, TK).

Fizjoterapia uszkodzeń nerwów obwodowych

W celu regeneracji tkanek oraz przywróceniu równowagi bioelektrycznej uszkodzonych komórek wykorzystuje się różnego rodzaju zabiegi fizjoterapeutyczne. W trakcie rekonwalescencji niezwykle istotne jest zaangażowanie pacjenta.

Leczenie uszkodzeń nerwów obwodowych w klinice ST Medical w Szczecinie

W przypadku konieczności leczenia uszkodzeń nerwów obwodowych serdecznie zapraszamy na konsultacje do przyjmujących w naszej klinice neurochirurgów. Szczegółowe informacje dostępne są na podstronie Neurochirurgia.