Wiele dolegliwości o różnym podłożu etiologicznym, przebiegu oraz rokowaniu dla chorego tworzy grupę schorzeń występującą pod ogólną nazwą chorób nerwowo-mięśniowych. Procesy chorobowe tego rodzaju, pomimo iż ze względów merytorycznych ujmowane są w całość, mogą posiadać skrajnie różne uwarunkowanie, na przykład pojawiać się jako następstwa uszkodzeń układu nerwowego, wady wrodzone, rozwojowe, uwarunkowane genetycznie choroby degeneracyjne tkanki nerwowej oraz mięśniowej.
Symptomy mózgowego porażenia dziecięcego
Do symptomów współistniejących występujących u około połowy dzieci z MPD zaliczyć można niedorozwój umysłowy (różnego stopnia), napady padaczkowe (30% chorych), zaburzenia mowy (50% chorych), zaburzenia wzroku (50% chorych) i zaburzenia słuchu (6% chorych).
Przyczyny mózgowego porażenia dziecięcego
W przypadku mózgowego porażenia dziecięcego (MPD) następuje uszkodzenie centralnego układu nerwowego prowadzące do powstania zmieniających się wraz z wiekiem zaburzeń czynności ruchowych oraz postawy. Definicja schorzenia określa jego trwały i niepostępujący charakter, w którym zmniejszenie sprawności struktury mózgu jest przyczyną dysfunkcji u dziecka objawiającą się przez obecność niedowładów, zaburzeń koordynacji ruchowej oraz ruchów mimowolnych. Częstotliwość diagnozowania mózgowego porażenia dziecięcego określana jest na mniej więcej od 2 do 3 na 1000 żywych urodzeń. Częstość występowania znacząco wzrasta w grupie dzieci zbyt wcześnie urodzonych, jak również u dzieci z niską masą urodzeniową.
Przyczyny mózgowego porażenia dziecięcego podzielić można na trzy grupy, w zależności od czasu wystąpienia: prenatalne ( infekcje wewnątrzmaciczne, toksyczne działanie leków, alkoholu, narkotyków, wady wrodzone mózgu), perinatalne (przyczyny okołoporodowe – niedotlenienie, niedokrwienie, krwawienia około- i śródkomorowe, sepsa), postnatalne (przyczyny poporodowe – zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych i mózgu, urazy głowy). W mózgowym porażeniu dziecięcym w zależności od formy diagnozowanego klinicznie rodzaju wyodrębnić można następujące zaburzenia neurologiczne: spastyczność, atetozę, sztywność, ataksję (postać móżdżkowa), hipotonię.
Leczenie mózgowego porażenia dziecięcego
Leczenie mózgowego porażenia dziecięcego z uwagi na różnorodność kliniczną oraz cały szereg współistniejących problemów terapeutycznych generuje konieczność zastosowania skoordynowanej terapii wielu specjalistów, na przykład neurologa dziecięcego, neonatologa, ortopedy, pediatry, fizjoterapeuty, lekarza rehabilitacji, logopedy, psychologa itp., a także rodzica lub opiekuna. Podstawowym celem ortopedy oraz wprowadzonego przez niego leczenia chirurgicznego jest w głównej mierze przeprowadzenie korekcji tworzących się deformacji układu kostno-szkieletowego, które hamują rozwój oraz możliwości ruchowe pacjentów, stanowią źródło złego samopoczucia i bólu, a także w znacznym stopniu ograniczają jako przepuklinę oponowo-rdzeniową, rdzeniowy zanik mięśni, dystrofie mięśniowe, czy też dziedziczne neuropatie ruchowo-czuciowe. Jednym z wielu sposobów metod terapeutycznych wykorzystywanych w trakcie leczenia mózgowego porażenia dziecięcego jest chirurgiczne leczenie ortopedyczne.
Leczenie mózgowego porażenia dziecięcego w klinice ST Medical w Szczecinie
W przypadku konieczności leczenia mózgowego porażenia dziecięcego zapraszamy do konsultacji z naszymi specjalistami ortopedami. Szczegółowe informacje dostępne są na podstronie Ortopeda.
