Schließfinger

Palec zatrzaskujący objawia się dolegliwościami bólowymi dłoni w czasie zginania i prostowania palców.

Jeśli pogrubieniu ulegnie ścięgno w okolicy troczka (przez które to ścięgno biegnie) lub sam troczek, zostaje upośledzony prawidłowy ruch ścięgna. Uwidacznia się to brakiem płynności w ruchu zginania i prostowania palców.

We wczesnym etapie choroby dolegliwości pojawiają się po dłuższym odpoczynku (np. rano po przebudzeniu). Natomiast w zaawansowanej chorobie objawy występują w każdej porze doby.

Leczenie palca zatrzaskującego.

Na początku przebiegu choroby, do złagodzenia objawów wystarcza zmniejszyć obciążenie dłoni oraz doustne, lub miejscowe leki przeciwzapalne i przeciwbólowe.

W dalszym przebiegu możliwe jest stosowanie ostrzyknięć sterydami miejsc ze zmianami patologicznymi. Efekt terapeutyczny utrzymuje się w zależności od indywidualnego przypadku, czasem niezbędne są ponowne ostrzyknięcia.

W późnym przebiegu choroby lub gdy poprzednie metody nie dają efektów, stosowane jest leczenie chirurgiczne.

Operacja palca zatrzaskującego.

Zabieg wykonywany jest w znieczuleniu miejscowym z zastosowaniem opaski uciskowej na ramieniu w celu redukcji krwawienia w trakcie zabiegu.

Z niewielkiego nacięcia nad zmianą patologiczną, operator uzyskuje dostęp do ścięgna, bądź troczka. Chirurg wykonuje plastykę przez nacięcie troczka lub usunięcia chorobowo zmienionej pochewki ścięgna. W przypadku rozległych zmian nacięcie musi zostać poszerzone.

Powikłanie zabiegu infekcją jest stosunkowo rzadkie, a w celu zapobiegania zrostom zalecana jest fizjoterapia.

Rehabilitacja po operacji palca zatrzaskującego.

Po zabiegu nie powinno stosować się unieruchomienia. Ryzyko wystąpienia zrostów można znacznie zmniejszyć przez rehabilitację z fizjoterapeutą.

Zalecana jest kinezyterapia, która przyspieszy powrót do pełnej aktywności.

Jeżeli przez przewlekłość choroby, doszło do uszkodzenia nerwów lub mięśni, można zastosować elektrostymulację oraz terapię manualną.