Artroskopowe szycie łąkotki

Czym są łąkotki?

Są to dwa twory z chrząstki włóknistej znajdujące się w przyśrodkowej i bocznej części stawu kolanowego, pomiędzy kością udową i piszczelową. Polepszają dopasowanie powierzchni stawowych kości długich, zwiększają stabilność stawu, amortyzują wstrząsy, dystrybuują siły, odciążając centralną część stawu.

Jak dochodzi do uszkodzenia łąkotki?

Uraz mechaniczny, szczególnie przy nieprawidłowo ułożonym kolanie, bądź kolanie zgiętym, może doprowadzić do pęknięcia łąkotki. Bardziej narażoną jest łąkotka przyśrodkowa, przez jej mniejszą ruchomość.

Zmiany zwyrodnieniowe oraz wady anatomiczne mogą przyczyniać się do stopniowego uszkadzania łąkotek, a z czasem w efekcie sumowania mikrourazów, może dojść do ich pęknięcia.

Na uszkodzenie łąkotki szczególnie narażone są osoby: uprawiające sporty bardzo obciążające kolana i sporty kontaktowe, po wcześniejszych urazach kolana z uszkodzeniem układu więzadłowego, z wadami anatomicznymi (szpotawość/koślawość kolan).

Na czym polega artroskopowe szycie łąkotki?

W celu ustalenia rodzaju uszkodzenia łąkotki wykonuje się rezonans magnetyczny kolana. Operator po wcześniejszym zapoznaniu się z wynikami badań oraz wywiadzie z pacjentem przystępuje do zabiegu metodą artroskopową. Technika i wykonanie każdego zabiegu jest indywidualnie dobierana przez lekarza. Decyzję podejmuje na podstawie śródstawowego obrazu struktur oraz dostępnych materiałów.

Szycie może być wykonywane nićmi wchłanialnymi lub gotowymi kotwicami. Niekiedy dopiero w trakcie zabiegu okazuje się, że części łąkotki nie da się zszyć i trzeba tę część usunąć.

Zabieg ma na celu doprowadzić do fizjologicznego zespojenia łąkotki oraz jej przebudowy. W przypadku usunięcia części lub całej łąkotki stosowane są implanty, imitujące fizjologiczne funkcje, w celu odzyskania sprawności stawu kolanowego.

Postępowanie i rehabilitacja po artroskopowym szyciu łąkotki

Po zabiegu należy stosować się do zaleceń operatora, przez kilka dni unosić nogę powyżej poziomu biodra (np. w pozycji leżącej lub półsiedzącej) oraz stosować chłodzące okłady. Wskazane jest jak najszybciej rozpocząć rehabilitację z fizjoterapeutą, która trwa około 3-4 miesiące.

Priorytetem powinno być powrócenie do fizjologicznego chodu, ponieważ utrwalenie nadmiernego odciążania kolana oraz strachu pacjenta przed jego naturalnym ruchem, a przez to niefizjologiczny rozkład sił, może doprowadzić do zmian patologicznych w innych stawach.