Amputacje kończyn

Amputacje należą do jednych z najstarszych przeprowadzanych zabiegów operacyjnych. Wzmianki o ich przeprowadzaniu pochodzą już ze starożytności. Stanowią postępowanie ostateczne, którego celem nadrzędnym jest przede wszystkim ratowanie życia chorego. Postęp w zakresie leczenia ortopedycznego w znacznym stopniu ogranicza liczbę wskazań do przeprowadzania tego rodzaju zabiegów. Nie mniej jednak proces starzenia się społeczeństwa powoduje, że liczba wykonywanych zabiegów amputacji i tak pozostaje na dość wysokim poziomie.

Wskazania do amputacji

Ogólnie rzecz ujmując, amputacja to zespół czynności polegających na chirurgicznym odjęciu kończyny na poziomie kości z jednoczesnym odcięciem tkanek miękkich oraz opracowaniem pozostałego kikuta. Najbardziej liczne wskazania do przeprowadzenia zabiegu amputacji stanowią zaburzenia naczyniowe (niedokrwienie przewlekłe lub ostre). Nieodwracalne zmiany niedokrwienne są przyczyną mniej więcej 90% amputacji. Innym wskazaniem do amputacji są urazowe zmiażdżenia („zmaglowania”), nowotwory złośliwe niekwalifikujące się do leczenia oszczędzającego, zgorzel gazowa, ropne zapalenia niepoddające się leczeniu z zachowaniem kończyny, a także rozległa martwica wywołana chorobami metabolicznymi (cukrzyca).

Wskazania do amputacji

W obrębie amputacji dokonać można podziału na pierwotne oraz definitywne. Amputacje pierwotne (otwarte, gilotynowe) sprowadzają się do usunięcia kończyny z luźnym pokryciem kikuta skórą i prawie zawsze przeprowadzane są w przypadku zmiażdżeń o znacznym stopniu zabrudzenia. Natomiast amputacje definitywne (zamknięte) realizowane są w granicach tkanek zdrowych na poziomie najlepszym do zaprotezowania.

Po amputacji

Za podstawowy czynnik umożliwiający określenie poziomu amputacji uważa się ocenę stopnia zdewitalizowania tkanek kończyny. Bazuje ona na mało skomplikowanych zasadach analizy klinicznej oraz wynikach badań obrazkowych. Niezwykle ważnym momentem po przeprowadzonym zabiegu amputacji jest zapewnienie optymalnych warunków w trakcie poruszania się z wykorzystaniem protez, które stanowią substytut ubytku. Zaopatrzenie po amputacji jest bardzo ważnym elementem rehabilitacji chorego z uwagi na fakt, iż występuje ścisła współzależność aspektów medycznych oraz technicznych amputacji i protezowania. Bardzo ważną kwestie powrotu pacjenta do sprawności fizycznej po zaopatrzeniu w protezę stanowi wyuczenie go posługiwania się nią. Brak działania w tym zakresie może prowadzić nawet do całkowitego zniwelowania osiągniętych już efektów protezowania i fizycznej rehabilitacji pacjenta. Również przeprowadzenie rehabilitacji psychologicznej jest niezwykle istotne. Dzięki psychicznej akceptacji niepełnosprawności powrót pacjenta po amputacji do pełnej sprawności staje się dużo szybszy. Spełnienie wszystkich powyższych punktów jest warunkiem powodzenia leczenia obejmującego amputację i protezowanie.

Amputacje kończyn w ST Medical w Szczecinie

W przypadku konieczności leczenia z wykorzystaniem amputacji zapraszamy do konsultacji z naszymi specjalistami. Szczegółowe informacje dostępne są na podstronie Chirurgia.